اهمیت آموزش مهارت های تاب آوری _شکست _به کودک و10 راه تقویت آن

اهمیت آموزش مهارت های تاب آوری _شکست _به کودک و10 راه تقویت آن

تاب آوری آوری شکست و تحمل مشکلات،مهارتی است که کودکان برای ورود به زندگی اجتماعی و آینده خود به آن نیاز دارند. مهارت تاب آوری قابل آموزش و پیشرفت است. در این مقاله اهمیت،تعریف ،راه های بهبود و تقویت این مهارت را باهم میخوانیم...

تاب آوری چیست؟

 تاب آوری توانایی سازگاری، کنار آمدن و بازیابی از موقعیت های دشوار است. انجمن روان‌شناسی آمریکا (APA) تاب‌آوری را «از طریق انعطاف‌پذیری ذهنی، عاطفی، رفتاری و سازگاری با خواسته‌های بیرونی و درونی» توصیف می‌کند.

 تاب آوری نشان دهنده سازگاری است. شما می توانید آن را یک مکانیسم دفاعی در نظر بگیرید که در هنگام مواجهه با ناملایمات یا چالش ها راه اندازی می کنیم. عامل استرس زا باعث تاب آوری می شود. نشانه‌های تاب‌آوری می‌تواند به صورت احساس خوش‌بینی یا کنترل، تنظیم عاطفی مؤثر، مهارت‌های حل مسئله، استفاده فعال از حمایت اجتماعی، یا توجه به رفاه جسمانی فرد ظاهر شود. برخی معمولاً به تاب آوری به عنوان یک قدرت ذهنی و عاطفی نگاه می کنند، در واقع چهار نوع تاب آوری وجود دارد:

 عاطفی

 ذهنی

 فیزیکی

 اجتماعی

اگر می خواهید ویدئوها و مقالات بیشتری در رابطه با تاب آوری و از جمله آموزش تحمل شکست مشاهده کنید بر روی عبارات فعال زیر کلیک نمایید:

7راه برای جلوگیری از باخت(بازنده شدن) کودک

ویدئوی تحمل باختن در کودک

ویدئوی تحمل باخت و شکست در کودکان پیش دبستانی

تاب آوری عاطفی

تاب آوری عاطفی توانایی تنظیم احساسات در زمان استرس است. این مهارت به کودکان کمک می کند درک کنند که چگونه و چرا در لحظات اضطراب، درد، غم و اندوه یا تروما احساس خاصی را تجربه می کنند. تاب آوری عاطفی به کودکان کمک می کند تا احساسات خود را به شیوه ای سالم و سازنده مدیریت کنند. به عنوان مثال، یک کودک خردسال با تاب آوری عاطفی به جای عصبانیت، می تواند راه خود را برای حل یک مشکل بیان کند. ممکن است کودک از طریق ویژگی هایی مانند خوش بینی، پذیرش و پشتکار، انعطاف پذیری عاطفی خود را نشان دهد. اینکار آنها را در درک این موضوع راهنمایی می کند که احساسات دشوار و چالش هایی که باعث آنها می شوند برای همیشه دوام نمی آورند.

 تاب آوری ذهنی

تاب آوری ذهنی که گاهی تاب آوری روانی نیز نامیده می شود، ظرفیت ذهنی برای سازگاری و کنار آمدن با ناملایمات و عدم اطمینان است. اغلب با اصطلاح «استقامت ذهنی» یا توانایی تمرکز بر راه‌حل‌ها و اجرای آن در هنگام مواجهه با موقعیت‌های دشوار همراه است.

 تصور کنید به یک کودک پیش دبستانی این وظیفه را می دهید که 10 بلوک را در ده ثانیه روی هم بگذارد. در اولین تلاش های خود، او سعی می کنند بلوک ها را یک به یک روی هم قرار دهند. هر بار که شکست می خورد، می توانید انتظار داشته باشید که او کمی ناامیدی را تجربه کنند. با این حال، یک کودک با انعطاف‌پذیری ذهنی می‌تواند این ناامیدی را پشت سر بگذارد تا مشکل را حل کند. او ممکن است تصمیم بگیرد به جای یک دست از دو دست استفاده کند. حتی ممکن است کودک پیش دبستانی از شما کمک بخواهد. تاب آوری ذهنی به کودکان اجازه می دهد تا راهبردهای مقابله ای کارآمدی را توسعه دهند، به عنوان مثال، در پاسخ به استرس انعطاف پذیر و آرام باقی بمانند.

 تاب آوری فیزیکی

 

انعطاف‌پذیری فیزیکی توانایی بدن است برای سازگاری و واکنش به سختی‌های فیزیکی مانند تصادفات، آسیب‌دیدگی یا بیماری. تعیین می کند که بدن ما چگونه خود را بهبود می بخشد. می توانید تصور کنید که تاب آوری فیزیکی نقش بسزایی در سلامتی دارد و خوشبختانه می توانید سبک زندگی سالمی را در کودکان ایجاد و پرورش دهید. آموزش فواید رژیم غذایی مغذی، ورزش منظم و خواب کافی به کودکان می تواند به تقویت انعطاف پذیری فیزیکی آنها کمک کند.

 تاب آوری اجتماعی

تاب آوری اجتماعی توانایی برقراری ارتباط با دیگران و همکاری با یکدیگر برای حل مشکلاتی است که افراد را به صورت فردی و جمعی تحت تاثیر قرار می دهد. در یک محیط آموزشی دوران کودکی، این مسئله ممکن است مانند توانایی کودک برای اجتماعی بودن و ایجاد و حفظ دوستی باشد. هنگامی که کودکان در اواسط سال وارد یک مرکز نگهداری از کودکان یا کلاس درس می شوند، ممکن است به دلیل از دست دادن دوستان قدیمی خود و تمایل به ایجاد دوستان جدید احساس اضطراب و استرس کنند. کودکانی که از نظر اجتماعی انعطاف پذیر هستند، می توانند این احساسات را پشت سر بگذارند و سعی کنند دوست پیدا کنند. نمونه دیگری از تاب آوری اجتماعی هر کسی در کلاس است که ابتکار عمل را برای دوستی با کودک جدید به دست می گیرد.

 وقتی ویژگی های مرتبط با تاب آوری را در نظر می گیرید، ممکن است متوجه شوید که بسیاری از آنها ذاتی نیستند. کودکان با هوش هیجانی به دنیا نمی آیند تا بفهمند لحظات سخت موقتی هستند

همه کودکان می توانند از طریق چالش ها و مقابله با استرس کار کنند. تاب‌آوری توانایی بازگشت از استرس، ناملایمات، شکست، چالش‌ها یا حتی ضربه است. این چیزی نیست که بچه ها یا دارند یا ندارند. این مهارتی است که بچه ها با رشدشان به آن دست می یابند.

 بچه‌های تاب‌آور بیشتر احتمال دارد که خطرات سالمی را متحمل شوند، زیرا نمی‌ترسند که انتظارات را برآورده نکنند. آنها کنجکاو، شجاع و به غرایز خود اعتماد دارند. آنها محدودیت‌های خود را می‌دانند و به خود فشار می‌آورند تا از مناطق امن خود خارج شوند. این به آنها کمک می کند تا به اهداف بلندمدت خود برسند و به آنها کمک می کند تا مشکلات را به طور مستقل حل کنند.

 اهمیت تاب آوری برای کودک 

 همه بچه ها در حین رشد با درجات مختلفی با استرس مواجه می شوند. علیرغم تمام تلاش‌هایشان، والدین نمی‌توانند از کودکان در برابر موانع محافظت کنند. بچه‌ها مریض می‌شوند، به محله‌های جدید نقل مکان می‌کنند، با قلدرها و زورگویان سایبری مواجه می‌شوند، آزمایش می‌دهند، با اندوه کنار می‌آیند، دوستان خود را از دست می‌دهند،در تلاش هایشان برای موفقیت شکست می خورند و با طلاق کنار می‌آیند. این موانع ممکن است در چشم یک بزرگسال کوچک به نظر برسند، اما برای بچه‌ها بزرگ و همه‌گیر هستند.

 تاب آوری به بچه ها کمک می کند تا در این موقعیت های استرس زا حرکت کنند. وقتی بچه‌ها مهارت‌ها و اعتماد به‌نفس برای رویارویی و حل مشکلات خود را داشته باشند، یاد می‌گیرند که برای رویارویی با مسائل دشوار آنچه لازم است را داشته باشند. هرچه بیشتر به خود بازگردند، بیشتر این پیام را درونی می کنند که قوی و توانا هستند.

 استراتژی های ایجاد تاب آوری شکست

 والدین می توانند با آموزش حل مشکلات به طور مستقل به کودکان کمک کنند تا انعطاف پذیری خود را مقابل مشکلات ایجاد کنند و با عدم اطمینان مقابله کنند. در حالی که واکنش درونی والدین ممکن است این باشد که مواجهه نکند و به اصطلاح بپرند و به کودک کمک کنند تا از برخورد با ناراحتی جلوگیری کند، این در واقع انعطاف پذیری کودک را تضعیف می کند. بچه ها باید ناراحتی را تجربه کنند تا بتوانند با آن کنار بیایند و مهارت های حل مسئله خود را توسعه دهند. بدون این مجموعه مهارت، بچه ها اضطراب را تجربه می کنند و در مواجهه با ناملایمات خاموش می شوند.

1. یک ارتباط عاطفی قوی ایجاد کنید

 یک به یک وقت خود را با فرزندان خود بگذرانید: بچه ها مهارت های مقابله ای را در چارچوب روابط مراقبتی ایجاد می کنند، بنابراین مهم است که وقت خود را با آنها بگذرانید. این بدان معنی است که شما باید تلفن هوشمند را کنار بگذارید و روی فرزندتان تمرکز کنید. وقتی بچه‌ها می‌دانند که از حمایت بی‌قید و شرط یکی از والدین، یکی از اعضای خانواده یا حتی یک معلم برخوردار هستند، احساس قدرت می‌کنند که به دنبال راهنمایی باشند و تلاش کنند تا در موقعیت‌های دشوار کار کنند. ارتباطات مثبت به بزرگسالان اجازه می دهد تا مهارت های مقابله و حل مسئله را برای کودکان مدل کنند.

 2. ریسک پذیری سالم را ترویج کنید

تشویق کودکان به ریسک‌های سالم بسیار مهم است. خطر سالم چیست؟ چیزی که کودک را وادار می کند تا از منطقه راحتی خود خارج شود، اما در صورت عدم موفقیت، آسیب بسیار کمی را به همراه دارد. به عنوان مثال می توان به امتحان یک ورزش جدید، شرکت در بازی مدرسه، یا ایجاد مکالمه با یک همسال خجالتی اشاره کرد. وقتی بچه‌ها از ریسک اجتناب می‌کنند، این پیام را درونی می‌کنند که برای مقابله با چالش‌ها به اندازه کافی قوی نیستند. وقتی بچه‌ها ریسک‌ها را قبول می‌کنند، یاد می‌گیرند که به خودشان فشار بیاورند.

 3. در برابر اصرار برای رفع مشکل مقاومت کنید

 

در برابر اصرار برای رفع مشکل مقاومت کنید و به جای آن سؤال بپرسید.

 وقتی بچه ها برای حل مشکلاتشان نزد والدین می آیند، پاسخ طبیعی آن سخنرانی یا توضیح است. استراتژی بهتر پرسیدن سوال است. با بازگرداندن مشکل به کودک با سؤالات، والدین به کودک کمک می کنند تا در مورد موضوع فکر کند و راه حل ارائه دهد.در واقع کودک را میتوان با سوال به چالش کشید.

 4. آموزش مهارت های حل مسئله

 همه ما گاهی به کمک نیاز داریم، و برای بچه ها مهم است که بدانند کمک دارند. با طوفان فکری راه حل ها با بچه ها، والدین درگیر فرآیند حل مشکلات می شوند. بچه ها را تشویق کنید تا فهرستی از ایده ها ارائه کنند و مزایا و معایب هر یک را بسنجید.

 5. نامگذاری و برچسب زدن به احساسات

وقتی استرس شروع می شود، احساسات داغ می شوند. به فرزندان خود بیاموزید که همه احساسات مهم هستند و برچسب زدن یا نامگذاری احساسات آنها می تواند به آنها کمک کند تا آنچه را که تجربه می کنند درک کنند. به آنها بگویید اشکالی ندارد که احساس اضطراب، غمگینی، حسادت و غیره داشته باشند و به آنها اطمینان دهید که معمولاً احساسات بد می گذرند.

 6. مهارت های مقابله ای را نشان دهید

 تمرینات تنفس عمیق به بچه ها کمک می کند وقتی استرس یا ناامیدی را تجربه می کنند آرام شوند. اینکار آنها را قادر می سازد آرام بمانند و وضعیت را به وضوح بررسی کنند.

7. اشتباهات را در آغوش بگیرید

کسانی که از شکست اجتناب می کنند، انعطاف پذیری ندارند. در واقع، افرادی که از شکست اجتناب می‌کنند، بچه‌های بسیار مضطرب هستند. وقتی والدین بر نتایج نهایی تمرکز می کنند، بچه ها در چرخه قبولی/شکست گرفتار می شوند. آنها یا موفق می شوند یا نه. این باعث اجتناب از خطر می شود. پذیرفتن اشتباهات (از جمله خودتان) به ارتقای طرز فکر رشد کمک می کند و به بچه ها این پیام را می دهد که اشتباهات به آنها کمک می کند یاد بگیرند. صحبت در مورد اشتباهی که مرتکب شده اند و نحوه بهبودی از آن می تواند مفید باشد.

8. خوشبینی را تبلیغ کنید

 

برخی از کودکان ممکن است به طور طبیعی خوشبین تر از دیگران به نظر برسند، اما خوش بینی را می توان پرورش داد. اگر شما هم بعضی وقت ها بدبین می شوید، احساساتی که منجر به تفکر بدبینانه می شود را بپذیرید و به کودک خود بیاموزید که افکار خود را برای یافتن نکات مثبت اصلاح کند.

9. الگوی خوب برای کودک باشید.

 بهترین راه برای آموزش تاب آوری، الگوبرداری از آن است. همه ما با موقعیت های استرس زا مواجه می شویم. از راهکارهای مقابله و آرامش استفاده کنید و آن ها را به کودک یاد دهید.تنفس عمیق می تواند راهی موثر برای مقابله با استرس باشد. همیشه احساسات خود را نامگذاری کنید تا کودک این عمل شما را ببیند و از طریق فرآیند حل مشکل در مورد احساسات خود صحبت کنید.

10. ورزش راهی برای تقویت تاب آوری مشکلات

ورزش به تقویت مغز کمک می کند و آن را در برابر استرس و ناملایمات مقاوم می کند. ورزش های گروهی محبوب ترین روش ورزش مداوم برای بچه ها هستند، تنها چیزی که بچه ها واقعاً به آن نیاز دارند، صرف وقت در خارج از منزل برای درگیر شدن در یک فعالیت بدنی است. اگر ورزش های گروهی برای فرزندتان جذابیتی ندارد، او را تشویق کنید یا او را با دوچرخه سواری، تک بازی یا حتی تاب خوردن در زمین بازی آشنا کنید. همه اینها راه‌های عالی برای بچه‌ها هستند تا در بازی، آزاد شرکت کنند که انعطاف‌پذیری را نیز افزایش می‌دهد.

 انعطاف‌پذیری به کودکان کمک می‌کند تا هنگام رشد با موانعی که با آن‌ها مواجه می‌شوند، حرکت کنند. اجتناب از استرس ممکن نیست، اما انعطاف پذیر بودن یکی از بهترین راه ها برای مقابله با آن است.